XURÉS

Xurés

Volver ao Xurés sempre é moi agradable. Sensacións renovadas nun marco incomparable, agreste e diferente. As nove da mañá, non demasiado frío e ganas de camiñar de xeito decidido, pausado para apreciar a beleza que cada caminante experimenta neste espazo que tanto aprecio.

O noso ascenso discorre pola a marxe dereita do río Vilameá gozando dun carreiro que sempre che invita a paradas curtas para apreciar a paisaxe. A medida que  penetramos serpentenado polo val, o frío faise notar e o vento sopra máis intenso e a néboa faise presente. Chegamos ás minas das Sombras, outrora prósperas e agora abandonadas. Minas de wolframio, mineral moi utilizado na industria da guerra para endurecer os metais utilizados na fabricación de armas. Parece ser que os alemáns, a pasar de ter suficiente abundancia deste mineral, pagaban prezos moi altos para evitar que os aliados tivesen acceso ao mesmo. Unha especie de barreira de entrada co incremento de prezo. As guerras tamén se gañan así, pero non foi o caso.

A ascensión ten a súa complexidade, a partir diste punto; fitos illados e pouco visibles con néboa lévannos ao Pico Sobreiro e Nevosa a 1.320 e 1.380 metros de altitude respectivamente.

O descenso facémolo pausado, moi pausado e con moitas fotos. O vento aos poucos rolaba ao norte pero o sol facía acto de presenza e xa non nos abandonaría ata o final do percorrido. Non regresamos polo mesmo lugar; por unha pista ben trazada dirección Portela do Home camiñamos amodo, comendo castañas pilongas, peras conferencia e barritas enerxéticas. As galletas de chocolate decidimos que non, que engordan moito a quen as come.

Deberemos abandonar a pista para virar á dereita e baixar monte a través, entre pedras multiformes adornadas coa típica vegetación do Xurés (mato), guiados por algún que outro fito montañeiro e amodo, polo resbaladizo do terreo e das baixadas, ás veces verticais. O val do río Vilameá, máis ben garganta, ofrece ao visitante dous farrallóns graníticos: o Fitoiro e o Baltare. Xa na capela da nosa señora do Xurés tomámosnos/tomámonos uns bos bocadillos de xamón e queixo, uvas, laranxa e as galletas recheas de chocolate. Un día marabilloso na compañía habitual de Carmen e Paqui.

De regreso, visitamos a igrexa visigótica e o campamento militar romano e a mansión viaria Aquis Querquennis de Porto Quintela en Bande.

Saúdos.

As miñas pateadas